Apologia
A przecież odkąd zaczęli źle postępować, przywykli źle o sobie słyszeć, bo jeśli nawet inni milczą, to oni sami świadomi są tego, że zasługują na naganę!
Oczywiste jest, że człowiek dobry i uczciwy, którego uszy nie zetknęły się ze zniewagami i nie przywykły do ich wysłuchiwania i który przyzwyczaił się do pochwał, a nie do
obelg, z wielką przykrością znosi, jeśli w niego niesłusznie wmawia się to, co on słusznie mógłby zarzucić innym.
Dlatego jeśli przypadkiem będzie się wydawało, że ja mówię o sprawach błahych i niewiele znaczących, należy uznać to za błąd tych, którym hańbę przynosi stawianie mi takich
właśnie zarzutów, a nie poczytywać za winę mnie, któremu przyniesie zaszczyt, jeśli i z nich się oczyszczę.
4
Słyszałeś więc dopiero co, na początku aktu oskarżenia, następujące słowa: „Oskarżamy w tobie filozofa o pięknym wyglądzie i" — o hańbo!
— „najwspanialszego mówcę, zarówno po grecku, jak i po łacinie.
" — Tymi to słowy, jeśli się nie mylę, zaczął oskarżać mnie Tannoniusz Pudens, człowiek będący — jak widać — nienajwspanialszym mówcą.
Gdyby on rzeczywiście za zarzucane mi tak ciężkie zbrodnie uważał mój wygląd i dar wymowy, łatwo odpowiedziałbym mu tak, jak u Homera Aleksander odpowiedział Hektorowi:
Należy
przyjąć dary, co od bogów idą:
Któż biorąc je zasłużyć może na naganę?
Na próżno by pogardzać najsławetniejszymi darami bogów, bo zwykli rozdzielać je sami i nie każdemu przypadają one w udziale, choć wielu bardzo ich pragnie.
Tyle bym odpowiedział na zarzut pięknego wyglądu.
<<Poprzednia 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73 | 74 | 75 | 76 | 77 | 78 | 79 | 80 | 81 | 82 | 83 | 84 | 85 | 86 | 87 | 88 | 89 | 90 | 91 | 92 | 93 | 94 | 95 | 96 | 97 | 98 | 99 | 100 Nastepna>>